Gitmek kolay ya ardında bıraktıkların. Gitmek kavramını zamanında çok büyütmüş Divancı, Tanzimatcı, Servet-i Finuncu amcalarımız. Gitmek aslında kolaydır. Hatta hayattaki en kolay şeydir gitmek. Basit acısız ve en önemlisi herkesin yapabileceği bişey. Aslında bi çok kişi gitmiyo. Gittim zannediyo ama gitmiyo. Onlara kaçanlar diyoruz. Onlar kaçıyorlar ama gittiklerini zannediyorlar.
Acıyorum onlara. Hayatı toz pembe görüyolar. Yapabilecek o kadar şeyleri varken kaçıyolar. Tanrım ne aciz insanlar. Hepside düşünmekten fakir aklını yitirmiş sefil insanlar.
Bugün çok sinirliyim. Çok yalnız ve çok çaresiz. Aynı zamanda çok kızgınım. Hayata kin kusuyorum benden aldıkları için.
Oysa ne güzel bi hayatım vardı. Çocuktum hiç bişey umrumda değildi. Hiç bişey beni mutsuz edemezdi derken büyüdüm yavaş yavaş. Büyüdükçe anladım ki aslında hayat o kadar da masum değil. Pastamdaki mum sayısı arttıkça herkesi yavaş yavaş tanımaya başladım. Bazıları o kadar yüzlüydüki ancak 3 sene sonra ne olduklarını anlayabildim. Yalanca insanlardılar... Ne söz verdilerse hiç birini yapamayan insanlar. Garip. Cidden çok garip kendilerinin ne olduğunu bilmezken kim onlardan ne beklesin ki.
Ve Enderden bi söz: Sensiz tek bir hayalim yok diyenlerin hayali hiç olmadi saydim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder